Marifet

Bilmek, tanımak, ikrar etmek, tecrübe gibi anlamlara gelen “marifet”, tasavvufî bir kavram olarak tecrübe/yaşanmışlık ve iç sezgiye dayanan bir bilgiyi ifade eder. Sûfiler çalışıp çabalamakla öğrenilen bilgiye “ilim” derken, tasavvufî tecrübeye dayanan ve dervişin kalbiyle elde ettiği bilgiye ise marifet derler.

Marifet, dervişin Hakk’ı bilme yolculuğudur. Bu yolculuk aslında kendini bilmekle ilgilidir. Çünkü marifet yolculuğu kişinin nefs terbiyesiyle başlar. Nefs terbiyesi sayesinde kişi kötü arzulardan ve dünyevî tutkulardan (şehvetlerden) kurtulduğu gibi aklı ve zihni de temizlenir. Bunun sonucu olarak kalbi ilahî feyz ve ilhamlara açık hale gelir.

Marifet yolculuğunun doğru bir istikamette gerçekleştiğinin delili ise takvadır. Tasavvufî yolculukla edinilen bilginin sıhhati, kişide artan takvayla, Allah korkusuyla ölçülür. Bunun ölçüsü de amellerin artması ve güzelleşmesidir.