Muhabbet

Muhabbet, Allah’ın kulu, kulun da Allah’ı sevmesi olarak adlandırılır ki, Allah’ın “Vedud” (çok seven) isminin tecellisidir. Fakat bu sevgide Allah önceliklidir. Allah sevdiği için kul da Allah’ı sever. Fakat kulun ilahî sevgiye layık olabilmek için çokça dua etmesi ve çaba göstermesi gerekir.

Hak Teâlâ’nın zatına muhabbet; katıksız, saf, arı ve duru bir sevgiyi barındırır. Dolayısıyla zâtî muhabbet haz ve fayda unsurlarını barındırmaz. Aksine zâtî muhabbet iddiasında bulunan kişinin elinde sadece sevgisi vardır ve bu sevgiden ötürü hiçbir menfaat ve haz aramaz. Haz duyma hedefiyle yapılan ibadetten zâtî muhabbet kalkar ve amacından sapmış olur. Zira Allah rızası dururken ibadetin amacı hazza dönmüştür. Zâtî muhabbet, ikram ve lütuf gördükçe artmayan, kahra ve belaya uğrayınca da azalmayan sevgidir.